Sözde Özne

“Yirmi dokuz yaşındaki talihsiz kadın sokak ortasında eşi tarafından öldürüldü.” Böyle dökülmüştü. Akşam haberlerindeki bir başka kadının dudaklarından kelimeler.
          Oysa talih; insanların, karşılaştığı iyi veya kötü rastlantısal olayların soyut nedeni olarak atfedilir. Mantıkla açıklanamayan birtakım olayların silsilesidir.
          Bir sabah freni tutmayan arabanın yolcusu olursun da “Evden çıkarken telaş etmeseydim başka bir araca binecek, kendimi böyle bir kazanın içinde bulmayacaktım” diye başından geçenleri anlatırsın. Ya da tam tersi ardından baka kaldığın otobüsün on beş dakika sonra kaza yaptığını görürsün. Ortak hatıraları paylaştığın birini andıktan sonra, çok geçmeden ışığı yanan telefonun ekranında adını okursun. Sen bilirsin, istersen “Ben de tam seni arayacaktım” sözüne burun kıvırırsın. Aynı şehrin kaldırımlarında gölgeleriniz çarpışmadan dolaşırsınız da seneler sonra tanırsın. Kim bilir ekmek almayı unutup geri dönmesen kanlar içinde yatan kadının son gördüğü kişi sen olmayacaksın. Okuduğun kitapta ismi geçen bir şarkıyı karalarsın kenara, ertesi gün kendini radyoda o şarkıyı dinlerken bulursun. Ne bileyim başka bir konuda yazmaya başlamışken haberlerde “talihsiz kadın” dikkatini dağıtır, zihninin koridorlarında kaybolursun. Sonlandırılan  hayatın; bir gün bir televizyon ekranında soldan sağa uzanan kırmızı bir şeridin üstünde büyük beyaz harflerle sığarken kilometrelerce uzakta bir başka kadına dokunursun. Çünkü; talih, birbirinden bağımsız gerçekleşen eylemlerin kesişme noktasıdır.
Peşine düşen birinin senin yaşadığın sokağa adım atmanı beklemesi, elindeki silahı sana doğrultması,vücuduna dört kurşun isabet ettirmesi ne talihindir ne de talihsizliğin… Ama ” o birinin” eşin,kocan, hayat arkadaşın, çocuklarının babası olması işte bu mantıkla açıklanamayan birtakım sıfatlar silsilesidir.
        Bu aşk hikayelerini hep aynı adamlar mı yazıyor? Başlangıçlar farklı ama sonlar hep aynı.*

*Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku